Bildiri Konusu:Okul Öncesi Dönemde Gelişim ve Gelişimin Değerlendirilmesi


Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Gelişimsel Değerlendirmenin Eğitim Programları Açısından Önemi
Değerlendirme, pedagojik ve eğitimsel bağlamda çocukların öğrenme ve gelişim süreçlerini anlamak, rehberlik etmek ve öğretim stratejilerini optimize etmek amacıyla uygulanan bir süreçtir (Bredekamp, 2015). Bu süreç, özellikle erken çocukluk döneminde büyük bir öneme sahiptir, çünkü bu dönemde çocukların zihinsel yetenekleri, alışkanlıkları ve temel becerileri hızla gelişir ve şekillenir.

Erken çocukluk eğitimi kurumları, çocukların bu önemli döneminde sağlıklı bir şekilde gelişmelerine yardımcı olmak için kritik bir rol oynarlar. Bu eğitim kurumları, çocukların bireysel gelişimsel özelliklerini ve yeteneklerini dikkate alarak öğrenme fırsatları sunarlar ve çocukları gerçek yaşam ve ilköğretime hazırlarlar. Ayrıca, çocukların kendilerini ve çevrelerini tanımalarına yardımcı olacak öğrenme deneyimleri sunarlar. Bu bağlamda, öğretmenler, eğitim süreçlerini planlamalı, çocukların fiziksel, bilişsel, sosyal-duygusal ve dil yeterliliklerini değerlendirmeli ve ailelerle iş birliği içinde çalışarak çocukların gelişimlerini desteklemek için uygun öğrenme deneyimleri sunmalıdır (Köksal, Dağal ve Duman, 2016; Wiegerová, Gavora ve Kaniová, 2016).

Okul öncesi eğitim dönemi, gelişim ve öğrenme açısından özel bir dönemi ifade eder. Bu nedenle, okul öncesi eğitime devam eden çocukların gelişimlerini tanımak ve değerlendirmek son derece önemlidir (Akman, 2013). Değerlendirme, sadece öğrencileri tanımakla sınırlı değildir, aynı zamanda öğrenme süreçlerinin verimli geçmesi için sınıf planlamasına rehberlik etmek ve çocukların özel gereksinimlerini belirlemek amacıyla da kullanılır (Mcafee ve Leong, 2012).

Çoğu erken çocukluk eğitimcisi, her çocuğun gelişimini tam olarak anlayan, güçlü ve zayıf yönlerini içeren bir profil oluşturmayı hedefler. Bu, ancak uygun bir gelişimsel değerlendirme yöntemi ile mümkündür. Bu süreç, eğitimcilerin her bir çocuğun öğrenme yolculuğunu izlemelerine ve program hedefleri doğrultusunda ilerlemelerini değerlendirmelerine olanak tanır. Eğitim sürecinin başından sonuna kadar, öğretmenler çocukları yakından gözlemlemeli, değerlendirmeli ve bireysel olarak öğrenme deneyimlerini ayarlamalıdır. Bu uyarlama süreci, çocuk gruplarının yapılandırılması, günlük eğitim planlarının oluşturulması, eğitimci-çocuk etkileşiminin doğası ve verilen destek türü gibi bir dizi farklı şekilde gerçekleşebilir (Aydoğan, 2015; Core Knowledge Foundation, 2013; Curtis, 2002).

Sonuç olarak, erken çocukluk dönemi, çocukların gelişimini en hızlı ve etkili bir şekilde desteklemek için değerlendirme ve izleme süreçlerine sahip olmanın büyük bir önem taşıdığı kritik bir dönemdir. Bu süreçler, çocukların öğrenme potansiyellerini maksimize etmek ve onları en iyi şekilde hazırlamak için eğitimciler ve eğitim kurumları için vazgeçilmez araçlardır. Okul öncesi eğitim kurumlarında uygulanacak olan rutin gelişimsel değerlendirme uygulamaları ve her bir çocuğun gelişimsel olarak takip altında tutulması, bu kurumlarda öğretmenlerin hazırlayacakları eğitim akışlarında yer verecekleri etkinlik planlarında ele alacakları kazanım ve göstergelerin belirlenmesi süreçlerinde önemli olacağı düşünülmektedir. Ancak bu sayede, uygulanan eğitim programlarının gelişimsel nitelikte ve çocuklar açısından da anlamlı olacağı düşünülmektedir.

Kaynaklar
Akman, B. (2013). Erken çocukluk döneminde gelişim (Çok kültürlü bir bakış açısı). (Çev.Ed. B. Akman), Ankara: Nobel Yayınları
Aydoğan, C. (2015). Etkili Öğretim Programı Planlama. H. Z. İnan ve T. İnan (Ed.), Erken Çocukluk Eğitiminde Etkili Uygulamalar içinde (ss. 308–337). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Bredekamp, S. (2015). Erken Çocukluk Eğitiminde Etkili Uygulamalar. (Effective Practices in Early Childhood Education, 2nd Edition). (Çev. Hatice Zeynep İnan ve Taşkın İnan). 343-345. Ankara: Nobel Yayıncılık. Bredekamp, S., & T. Rosegrant, (ed.). (1995). Reaching potentials: Transforming early childhood curriculum and assessment, 2: 21-22. Washington, DC: NAEYC.
Core Knowledge Foundation. (2013). Using the Preschool Sequence, Core Knowledge Sequence: Content and Skill Guidelines for Preschool.
Curtis, A. (2002). A Curriculum for the Pre-School Child. Taylor ve Francis.
Köksal, O., Dağal, B. ve Duman, A. (2016). Okul öncesi öğretmenlerinin okul öncesi eğitim programı hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi. International Journal of Social Science, 4(46), 379–394. doi:10.9761/JASSS3395
McAfee, O. ve Leong, D. J. (2012). Erken çocukluk döneminde gelişim ve öğrenmenindeğerlendirilmesi ve desteklenmesi (B. Ekinci, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık
Wiegerová, A., Gavora, P. ve Kaniová, M. (2016). Professionalization of University Students of Pre-school Education (through the Views of Students on Pre-school and the Family in the Czech Republic). Procedia - Social and Behavioral Sciences, 217, 116–122. doi:10.1016/j.sbspro.2016.02.041

Anahtar Kelimeler: gelişimsel değerlendirme, gelişimsel izlem, okul öncesi eğitim programı

The Importance of Developmental Assessment in Preschool Education Institutions in Terms of Educational Programs
Assessment is a process applied in a pedagogical and educational context with the aim of understanding children's learning and developmental processes, providing guidance, and optimizing instructional strategies (Bredekamp, 2015). This process holds particular significance, especially in early childhood, as it is during this period that children's cognitive abilities, habits, and fundamental skills develop and take shape rapidly.

Early childhood education institutions play a crucial role in assisting children in healthy development during this critical period. These educational institutions offer learning opportunities while considering children's individual developmental characteristics and abilities. They prepare children for real-life experiences and prepare them for primary education. Additionally, they provide learning experiences that help children get to know themselves and their environments. In this context, teachers must plan educational processes, assess children's physical, cognitive, social-emotional, and language competencies, and collaborate with families to offer appropriate learning experiences that support children's development (Köksal, Dağal, and Duman, 2016; Wiegerová, Gavora, and Kaniová, 2016).

The preschool education period signifies a special time in terms of development and learning. Therefore, it is highly important to recognize and assess the development of children who are enrolled in preschool education (Akman, 2013). Assessment is not limited to merely understanding the students but is also used to guide classroom planning for efficient learning processes and to identify children's special needs (Mcafee and Leong, 2012).

Most early childhood educators aim to create a profile that fully understands each child's development, encompassing both strengths and weaknesses. This is only possible with an appropriate developmental assessment method. This process allows educators to track each child's learning journey and assess their progress according to program goals. Throughout the educational process, teachers should closely observe, assess, and adjust individual learning experiences. This adaptation process can take place in various forms, such as structuring child groups, creating daily lesson plans, determining the nature of teacher-child interactions, and the type of support provided (Aydoğan, 2015; Core Knowledge Foundation, 2013; Curtis, 2002).

In conclusion, the early childhood period is a critical time that emphasizes the importance of having assessment and monitoring processes to support children's development most rapidly and effectively. These processes are indispensable tools for educators and educational institutions to maximize children's learning potential and prepare them best. It is believed that routine developmental assessment practices in preschool education institutions and the continuous monitoring of each child's developmental progress will be crucial in determining the achievements and indicators that educators will include in their activity plans. Only through this approach can educational programs be meaningful in terms of developmental quality and for the benefit of children.

Referances
Akman, B. (2013). Erken çocukluk döneminde gelişim (Çok kültürlü bir bakış açısı). (Çev.Ed. B. Akman), Ankara: Nobel Yayınları
Aydoğan, C. (2015). Etkili Öğretim Programı Planlama. H. Z. İnan ve T. İnan (Ed.), Erken Çocukluk Eğitiminde Etkili Uygulamalar içinde (ss. 308–337). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Bredekamp, S. (2015). Erken Çocukluk Eğitiminde Etkili Uygulamalar. (Effective Practices in Early Childhood Education, 2nd Edition). (Çev. Hatice Zeynep İnan ve Taşkın İnan). 343-345. Ankara: Nobel Yayıncılık. Bredekamp, S., & T. Rosegrant, (ed.). (1995). Reaching potentials: Transforming early childhood curriculum and assessment, 2: 21-22. Washington, DC: NAEYC.
Core Knowledge Foundation. (2013). Using the Preschool Sequence, Core Knowledge Sequence: Content and Skill Guidelines for Preschool.
Curtis, A. (2002). A Curriculum for the Pre-School Child. Taylor ve Francis.
Köksal, O., Dağal, B. ve Duman, A. (2016). Okul öncesi öğretmenlerinin okul öncesi eğitim programı hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi. International Journal of Social Science, 4(46), 379–394. doi:10.9761/JASSS3395
McAfee, O. ve Leong, D. J. (2012). Erken çocukluk döneminde gelişim ve öğrenmenindeğerlendirilmesi ve desteklenmesi (B. Ekinci, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık
Wiegerová, A., Gavora, P. ve Kaniová, M. (2016). Professionalization of University Students of Pre-school Education (through the Views of Students on Pre-school and the Family in the Czech Republic). Procedia - Social and Behavioral Sciences, 217, 116–122. doi:10.1016/j.sbspro.2016.02.041
Keywords: developmental assessment, developmental monitoring, preschool education program